Tag Archives: mahila samiti

women empowerment

Summer 2006, a few months after I met Mr. Vasu Srinivasan at the Luminous Green Symposium organised by foAM, I decided to develop a project on the Women Engineers of the Barefoot College and the Women of Tilonia.
Diving into the matter, I quickly made up that a documentary movie had to become the central issue in the project. My interest for the women Solar Engineers and the Mahila Samiti women of Tilonia comes out of a personal involvement that links art, women empowerment, ecology, technology and social engagement.

Introduced to the Barefoot College project, I was struck by certain similarities between my own relatively protected work environment and the specificities of the trainings/workshops in Rajasthan.

Brussels

Okno, a Brussels-based artist-run organisation for media, art and technology, focuses on social art and community-based technological research projects. To be more specific: current projects research the implementation of sustainable energies as solar/photovoltaic and wind energy in community-based city- and meshnetworks and public space art projects.
Belgian and international artists work together in a DIY-approach and during the decentralised workshops the sharing of knowledge is an important factor to come to valuable results.

Tilonia

The solar engineer training at Barefoot College, India has a similar structure: productivity results from collective work; the learning environment is open and decentralised and knowledge is passed on in a bottom-up and hands-on way.
From start on, the decision to step into the solar project is community-based. The village selects and delegates its future women engineers for a 6 months training, and every village family engages itself to pay its share in the remuneration of the engineers to set up and maintain the village solar system. January 2008 I went a first time to Barefoot College to meet and interview the solar engineers. There I discovered that the solar workshops are only a very small part in a much bigger story concerning the empowerment of the women in question.
Continue reading

introduction to barefoot college :: 10/01/08

select the flickr-album :: barefoot_college to view pictures
use arrow keys to go back and forth

ladakh-web-kl.jpg

After the 7.30 am breakfast, chapati’s and chai, Ramniwas takes me on a tour around the new Barefoot Campus. Explaining the Barefoot approach, the 14 programmes, he makes me visit all different sections and introduces me to the people responsible for their section.

Everything starts with a hands on education. Educated people don’t have to be necessarely litterate. One can function on an equal level in society by taking responsability on his/her job in an hands-on way. One of the most important Barefoot approaches to get people aware of their rights and to give them information, is the puppettheatre. By taking these selfmade avatars to the villages, they construct real-life situations to which the villagepeople can actively respond and interact. Continue reading

mahila samiti: persoonlijke benadering

Het concept van zelforganisatie sluit aan op mijn ruimer onderzoek naar de verschillende vormen en gedragingen van ‘taal’ en de artistieke implementatie daarvan in audio-visuele werken.
Daar waar mijn werk van de laatste jaren echter een nadruk legde op een subversief en artistiek onderzoek van bestaande technologie (spraaktechnologie, mesh-networks, sensornetwerken), staat de technologie die in dit project aan bod komt ten dienste van een groter sociaal geheel.
Via alternatieve technologieën als zonne energie en wireless communicatie networks worden nieuwe jobs en nieuwe verantwoordelijkheden geschapen, er wordt een duurzame verandering nagestreefd voor mens en milieu.

Als auteur/kunstenaar spitst mijn interesseveld zich sinds meerdere jaren toe op het omgaan met ‘taal’ en ‘taalcodes’ (of gedragscodes) binnen artistieke omgevingen. Maar hoe ervaar je een taal/code die je niet verstaat en die zich langzaam en geleidelijk in je wezen moet omvormen, zich ‘vertalen’ naar je eigen taal, doen en laten?
Hoe ervaar je de gebeurtenissen en klanken die geen deel uitmaken van je dagdagelijkse leefwereld en waarvan de betekenis vertraagd tot je doordringt? Welke taal spreken handelingen die los staan van woorden en wat is de klankkracht van een anderstalig woord?

Mahila Samiti. Groepen die opkomen voor vrouwenrechten. Niet luidruchtig, geen politieke acties of betogingen. Maar een werking van binnenuit, bottom-up.
Ongeletterde vrouwen worden op een alternatieve manier opgeleid. Sommigen tot verantwoordelijken voor de energievoorziening in hun dorpen (de solar-engineers), anderen tot zelfstandige internet-administrators. Het verwerven van kennis versterkt hun zelfvertrouwen en zelfrespect. Het genereren van een inkomen geeft hen een zekere autonomie binnen hun gemeenschap. Op hun beurt geven deze vrouwen de verworven kennis door aan andere vrouwengroepen in naburige gemeenschappen. Deze hands-on werkwijze verspreid zich via een organisch groeiend netwerk over gans India.

De taal die deze vrouwen spreken is een taal die niet de mijne is. Letterlijk dan, in woorden en tradities. Figuurlijk kan ik me helemaal met de taal vereenzelvigen en is er een onuitgesproken verstandhouding die plaats en tijd overstijgt.

De taal die gehanteerd wordt in hands-on opleidingen, waar iedereen om beurt leerling en leraar is, is een taal die mij niet onbekend is. Volgens Piaget kan het menselijk brein vergeleken worden met een werkplaats voor ongebreideld experiment. Het leren wordt verklaard als een gradueel proces dat actief structuren opbouwt en onderzoekend gedrag aanwakkert.

Vanuit dit uitgangspunt organiseren de kunstenaarscollectieven Okno vzw en So-on vzw reeds enkele jaren artistieke workshops die met interesse door tal van kunstenaars gevolgd werden en waaruit een netwerk ontstond dat zich vlug internationaal uitbreidde.

De uitgangsnoden van de Barefoot College-workshops liggen weliswaar op een ander, prangender niveau dan het artistieke. Dit neemt niet weg dat de ene structuur kan verenigd worden met de andere en dat ze mekaar op een interessante manier aanvullen.
In beide organisaties zijn er zijn tal van gemeenschappelijke onderwerpen waar rond gewerkt wordt.
In India uit noodzaak om autonoom te voorzien in de eigen basisbehoeften, in België om een nuttig alternatief te zoeken voor de verspilling van resources door de westerse overconsumptie.
Zo is er eerst en vooral de ecologische aanpak, de topics van architectuur en recyclage (beide groepen werken met de baanbrekende theorieën van Buckminster Fuller in gedachten), het werk rond alternatieve energiebronnen (zonne- en windenergie) en de ontwikkeling van de wireless community networks die de groepen een autonoom communicatiemiddel biedt, een alternatief voor het commerciële en steeds meer gecontroleerde internet.
En evenals in India, hebben we in het westen een speciale aandacht voor de betrokkenheid en inbreng van vrouwen bij deze projecten.

Ik wil me in dit project, als auteur en realisator, dan ook positioneren als ‘ver-taler’, in de rol die Walter Benjamin deze toedicht in zijn essay ‘The Task of the Translator’.
Volgens Benjamin produceert elke vertaling van een origineel werk per definitie deformaties en misverstanden. In de vertaalde tekst komen zaken naar voor die in de originele tekst verborgen bleven, terwijl duidelijke aspecten van de originele tekst in de vertaalde tekst dan weer onleesbaar worden.
Benjamin ervaart deze wijzigingen in de tekst als productief. Geplaatst in een specifieke context van werk en ideeën, worden affiniteiten tussen bestaande onderwerpen zichtbaar en werpen ze een nieuw licht op de benadering ervan.

mahila samiti: een experimentele documentaire

De experimentele documentaire wil vanuit subjectief standpunt de relaties en processen binnen de Mahili Samiti groepen tonen. In deze zelforganiserende structuren, die women empowerment tot doel hebben, is elke vrouw op beurt leraar en leerling. Het project is een initiatief van het Barefoot College in Rajasthan, en heeft zich over 35 jaar tijd als een organisch netwerk over India verspreid.
Naast een sociaal, politiek en ecologisch bewustmaken, bieden de ‘awareness workshops’, georganiseerd door en voor ongeletterde Hindi vrouwen, hands-on opleidingen aan. Deze nieuwe kansen geven de vrouwen een onafhankelijker positie en respect binnen hun gemeenschap.

mahila.jpg

De samenwerkingspatronen in deze alternatieve werk- en discussiegroepen brengen een choreografie waarin de vrouwen zich bewegen als eigenzinnige performers met een eigen communicatiesysteem.
Door het close volgen van enkele protagonisten wordt een inzicht gegeven in de processen en situaties die zich voordoen gedurende het verloop van een workshop, georganiseerd door een Mahila Samiti vrouwengroep.
Naast de hands-on opleiding, worden gedurende deze residentiële workshops tevens onderwerpen als vrouwenrechten, familieplanning, politieke- en overheidspraktijken die de vrouwen en hun families aanbelangen, bediscussiëerd.
Zelforganisatie, co-evolutie en level-formatie, voortkomend uit adaptatie en groei in het verloop van het leerproces, tonen een complexiteit aan relaties.

Door het women-empowerment, het bijbrengen van een ecologisch geweten en de bottom up participatie voert het Barefoot College op een innovatieve manier een duurzame verandering door in de gewoontes van de locale rurale gemeenschappen.

Ik wil deze processen, die een strategische betekenis hebben, op een respectvolle, activistische maar tevens artistieke manier professioneel filmen, en laten zien dat een bottom up aanpak en zelforganisatie binnen een systeem vernieuwende resultaten voorbrengt.
Het opdoen en doorgeven van kennis en informatie, op innovatieve wijze oplossingen vinden en het lot in eigen handen nemen is een kwaliteit die dit initiatief ten goede komt.
Persoonlijke ervaringen en gedachten van vrouwen uit de Mahila Samiti groepen staan centraal en worden zo gemonteerd dat de kijker geactiveerd wordt en zijn eigen conclusies kan trekken.

De sociale en politieke verantwoordelijkheid, de financiële onafhankelijkheid van het Barefoot College, en de constructie van “een andere wereld” voor de doelgroep die zelf actief de strijd tegen ongelijkheid aangaat, verdient om onder de aandacht van een breder publiek gebracht te worden.
Een publiek dat zich bewust is van het feit dat binnen deze wereld alternatieve oplossingen gezocht moeten worden voor duurzame veranderingen in sociale en ecologische structuren. Een publiek dat gevoelig is voor een artistieke aanpak om deze boodschap over te brengen.

het project mahila samiti: de barefoot filosofie

April 2007 tijdens het Luminous Green Symposium georganiseerd door de vzw Foam ontmoette ik Mr. Srinivasan Soundara Rajan, in de omgang Mr. Vasu genoemd. Hij is een van de initiatiefnemers en bezielers van het Barefoot College in Tilonia, Rajasthan, India. Ik was ten zeerste onder de indruk van zijn project, dat enkele van de ‘pijnpunten’ uit de Indische maatschappij op een totaal experimentele en eigen open manier aanpakt.

Het Barefoot College, opgericht in 1972, is een erkende vrijwilligersorganisatie die, samen met de beoogde doelgroepen, werkt aan de basisnoden van gemarginaliseerde rurale en/of economische gemeenschappen in India, en die een duurzame verandering in het dagelijkse leven en werken van deze gemeenschappen probeert te bestendigen. Er wordt voornamelijk gefocust op onderwijs, gezondheid, familie-planning, energievoorziening, werkgelegenheid en gelijke rechten/kansen-problematiek.

Home

Wat mij zo erg aantrekt in het project, is de vernieuwende structuur volgens dewelke de werking van het Barefoot College is opgezet; een structuur die sterke gelijkenissen vertoont met de wijze waarop er gewerkt wordt in vele nieuwe media collectieven. De basis berust op decentralisatie, openheid en zelforganisatie binnen een groep waar iedereen zowel leraar als leerling is en waarin uitwisseling en actieve participatie centraal staan.

De dagelijkse werking en de gedragscode van het Barefoot College berust op enkele basisprincipes, waar niet van afgeweken wordt. Het bouwt voort op Gandhi’s filosofie: ‘You should be the change that you want to see’.

Zelforganisatie binnen de groep
Collectief beslissen
Decentralisatie
Het streven naar gelijkheid (kaste en sexen)
Een sobere levensstijl

Deze principes vormen de checklist voor een proces van constante zelfevaluatie. Doordat de leden van de rurale gemeenschappen hun dagelijkse problemen herkennen en erkennen, wordt de impasse errond doorbroken en de acties van het Barefoot College pikken daarop in met hands-on opleidingen. Met fulltime en parttime vrijwilligers, opgeleid uit de doelgroepen, wordt een programma uitgewerkt waarin iedere participant leraar en leerling is en kennis verder doorgegeven wordt. Hierdoor worden hun eigen attitudes duurzaam aangepast, en uiteindelijk heeft dit ook z’n invloed op de beslissingen van de beleidsbepalers.

De open source spirit en de inzet van alle betrokkenen maakt dat de filosofie van het Barefoot College ondertussen verspreid wordt via een netwerk dat organisch gegroeid is over gans India. De campussen draaien volledig op zonne-energie en doen aan waterzuivering. De lokalen, door de Barefoot Architects gerealiseerd met recuperatiematerialen, bouwen voort op de geodesic-dome theorie van Buckminster Fuller. De bottom-up benadering in educatie (zelf bestempelen ze het als education-related activism) manifesteert zich in de night schools voor werkende kinderen (met een extra aandacht voor meisjes), in het Children’s Parliament dat de scholen mee bestuurt en in een mobiele bibliotheek die van dorp tot dorp gaat.
Uit de vrouwengroepen worden ‘solar engineers’ opgeleid die de huizen van de dorpen voorzien van verlichting op zonne-energie, o.a. met een eigen productie van zonne-lantaarns. Grote zonne-collectoren zorgen voor energievoorziening voor algemeen verbruik.
Kortom: het ganse Barefoot College project bewijst dat een andere aanpak mogelijk is, voor zover men maar investeert in vertrouwen in mensen en in hun kunnen.

Als producent en realisator wil ik, met de productie van de Mahila Samiti-film, op een artistieke wijze mijn respect betuigen voor de filosofie en werking van het Barefoot College.